Θλίψη

 

Θλίψη.

Σήμερα Κυριακή 15/11 ημέρα 9  δεύτερης καραντίνας . 

Σήμερα κατάλαβα πως αύριο το πρωί η μικρή μου θα είναι πολύ στεναχωρημένη και εμένα αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα , γιατί δεν θα έρθει ο Πέτρος να μας πάρει να μας πάει στο σχολείο μας που τόσο αγαπάμε , παίρναμε όμορφα και παίζουμε .

 

Μην τολμήσεις να με πεις ανεύθυνη , απλά είναι ένα παιδάκι 2 χρόνων που όταν έφυγε την Παρασκευή το σχολικό έλεγε στην δασκάλα τις την Έλενα (Γεια ) και της έστελνε φιλάκια και είμαι σίγουρη ότι η Θάλεια κάθε μέρα την προσεχή σαν να είμαι εγώ .

 

Μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες στο σχολείο μάθαμε πολλά πράγματα όπως να πλένουμε τακτικά τα χέρια μας , να είμαστε πάντα καθαρή ,να κανουμε μουτζουρες , να πλάθουμε την πλαστελίνη μας αλλά και να κάνουμε πολλές στροφουλες όταν χωρεύουμε . 

Από αύριο αυτά τα χάνουμε δεν θα τα κάνουμε με τους φίλους μας και τις δασκάλες μας,  θα προσπαθήσει η μαμά με τον καλύτερο τρόπο ώστε να μην βαριέται το κορίτσι της και ελπίζω η αγαπημένη μας δασκάλα να μην μας ξεχάσει.

  

Επίσης κυρία πόλκα που τόσο πολύ με αγαπάς και είσαι τόσο γλυκιά , εύχομαι να προλάβουμε να κάνουμε ότι ήθελες για τα Χριστούγεννα και τις δράσεις του Δεκεμβρίου και να μην κράτηση όλο αυτό πολύ .

Αύριο το πρωί που θα ξυπνήσει και θα με τραβάει και θα μου λέει πάμε μαμά , θα της εξηγήσω ότι σήμερα δεν έχει σχολείο και για λίγο καιρό ακόμα γιατί δεν κάνει να βγούμε από το σπίτι μας αλλά ότι εύχομαι όλο αυτό να τελειώσει σύντομα και θα βγούμε όλοι νικητές

 . 

Δεν φοβάμαι , απλά βαρέθηκα θέλω να τελειώνει όλο αυτό επιτέλους.

Το κείμενο είναι για όλα τα παιδιά που θα ξυπνήσουν αύριο και θα θέλουν να πάνε στο σχολείο τους και δεν θα μπορούν , παρόλο που πρόσεχαν πάρα πολύ, και σε όλα τα παιδάκια που έβαλαν τις  μάσκα τους  και στερήθηκαν το χαμόγελο .

Νόνη.