Book & Review tour & a Giveaway: “Η Εποχή του Κυνηγιού” της Έρση Λάβαρη
Book & Review tour & a Giveaway: “Η Εποχή του Κυνηγιού”
της Έρση Λάβαρη
Τίτλος: Η Εποχή του Κυνηγιού
Συγγραφέας:Έρση Λάβαρη
Κατηγορία: Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Πηγή
Εκδόθηκε: 2016 - 380 σελίδες
Aκούγονται διάφορες φήμες για το δάσος που εκτείνεται πέρα από το βορειοδυτικά προάστια της μεγάλης πόλης του Κιάπονσκανς. Τα πελώρια δέντρα του, οι απύθμενες λίμνες του και οι απόκρημνες πλαγιές του φιλοξενούν ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα, όμως, αλλάζουν μετά την ίδρυση της Σχολής Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους.Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, αποφασίζουν να φοιτήσουν στη σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής. Ανάμεσά τους οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο.
Links Εκδόσεις Πηγή | goodreads |
Link αγοράς: Εκδόσεις Πηγή | ΙΑΝΟΣ | public | Πολιτεία | Πρωτοπορία
Διαγωνισμός
(εικόνα διαγωνισμού+facebook Link)
Το fancyowl.gr σε συνεργασία με την συγγραφέα Έρση Λάβαρη @kaiserin.lavlav ετοίμασαν έναν Instagram διαγωνισμό στο προφίλ της @silverchildsbooks. Τα δώρα του νικητή είναι ένα αντίτυπο του βιβλίου “Η Εποχή του Κυνηγιού” και μία θήκη για σελιδοδείκτες από το @fancyowl.gr. Ο διαγωνισμός λήγει στις 05/07
Ερωτήσεις μίνι συνέντευξης
Η Εποχή του Κυνηγιού - Έρση Λάβαρη
zoipappa_beatha
● Τι είδους έρευνα κάνετε πριν ξεκινήσετε να γράφετε το βιβλίο;
Ωραία ερώτηση! Συνήθως πρώτα απ’ όλα εστιάζω στο μέρος που θέλω να τοποθετήσω την ιστορία μου (κάποια πόλη; κάποιο χωριό; κάποιος οικισμός φανταστικός;), κι αφότου καταλήξω σε κάτι συγκεκριμένο ξεκινάω με έρευνα τοπογραφική. Πού βρίσκεται αυτό το μέρος, ποιες δυνατότητες πρόσβασης υπάρχουν, πώς πηγαίνει κανείς εκεί, πόσην ώρα παίρνει να διανύσεις συγκεκριμένες αποστάσεις, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του (κάτοψη, πολεοδομικό σχέδιο, ποιοι δρόμοι είναι διπλής και ποιοι μονής κατεύθυνσης, ναοί, δημαρχεία, ποτάμια, στοές, γέφυρες… Όλα!). Στην συνέχεια κοιτάζω όσο μπορώ να εξοικειωθώ με το δίκαιο της κάθε περιοχής, δηλαδή τι μου επιτρέπεται και τι μου απαγορεύεται να κάνω σύμφωνα με τον νομικό χαρακτήρα του εκάστοτε τόπου, είτε πρόκειται για κάποιο μέρος της Ελλάδας είτε του εξωτερικού. Εάν πρόκειται για κάποια ιστορία που εξελίσσεται στο παρελθόν διαβάζω ιστορικά και λογοτεχνικά κείμενα για να εξοικειωθώ με την εποχή και τις ιδιαιτερότητές της, και ψάχνω φωτογραφίες σχετικές με τα ρούχα, τα μέσα μεταφοράς, τα χαρακτηριστικά του οικισμού, ενδεχόμενες τοπικές παραλλαγές στα έθιμα και κατ’ επέκταση τα τότε έθιμα γενικώς… Όσον αφορά στους χαρακτήρες, τους ονομάζω με πολλή επιμέλεια και κάνω κι εκεί μια μικρή έρευνα (θέλω να είμαι σίγουρη πως τα ονόματα θα ταιριάζουν με τις προσωπικότητες των χαρακτήρων και με τον τόπο και την εποχή που ζουν). Εάν κάποιος χαρακτήρας πάσχει από κάποια ψυχική ή σωματική ασθένεια ή κάποια αναπηρία ψάχνω πληροφορίες και για εκεί (συμπτώματα, συμπεριφορές, αντίδοτα, δυνατότητες μετακίνησης κλπ), και οτιδήποτε άλλο εμφανιστεί στην πορεία το αντιμετωπίζω όταν προκύψει. Αγαπώ την έρευνα γενικώς! Νομίζω πως είναι τα θεμέλια μιας ιστορίας, και όσο βαθύτερα είναι τόσο καλύτερη προκύπτει και η πλοκή.
silverchildsbooks
● Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσετε έναν κόσμο από το μηδέν;
Νομίζω πως δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο. Από την μια μεριά έχεις τον απόλυτο έλεγχο πάνω σ’ αυτό που δημιουργείς, οπότε αυτομάτως σκαρφίζεσαι τους δικούς σου νόμους, τους δικούς σου κανόνες, την δική σου πολιτική, τις δικές σου δυνατότητες, τις δικές σου αντιξοότητες, το δικό σου δίκαιο, την δική σου φυσική… Όλα δημιουργούνται από το μηδέν και σύμφωνα με τα δικά σου πρότυπα και την δική σου αισθητική, και έχεις όλη την ελευθερία της φαντασίας σου για να δομήσεις τον καινούριο κόσμο όπως ακριβώς σου αρέσει. Δεν σε περιορίζει τίποτα, επειδή όλα είναι στο κεφάλι σου.
Η παγίδα είναι όμως πως όσα σερβίρεις στον αναγνώστη, οφείλεις να τα τεκμηριώνεις. Χωρίς την τεκμηρίωση ο κόσμος σου δεν έχει ταυτότητα, και στο τέλος απλώς παραθέτεις μια σειρά από δεδομένα που ο αναγνώστης ενδέχεται να μην τα κατανοεί. Οποιοδήποτε υλικό προσθέτεις στην χύτρα που μαγειρεύει τον κόσμο σου είναι σημαντικό να το αιτιολογείς, αλλιώς δημιουργούνται κενά που για να τα μπαλώσεις μπορεί να χρειαστείς ένα δεύτερο ή ακόμη κι ένα τρίτο μέρος στην ιστορία σου. Οπότε μάλλον το να δημιουργείς ένα ολοκαίνουριο περιβάλλον είναι εύκολο και δύσκολο μαζί. Όλα είναι στο μυαλό σου, αλλά πρέπει να προσέξεις πολύ πώς θα τα παρουσιάσεις για να είναι ολοκληρωμένα, τεκμηριωμένα και κατανοητά!
Lefkisbooks
● Για πιο λόγο διαλέξατε ένα βιβλίο φαντασίας και όχι κάποιο αισθηματικό;
Δεν είμαι σίγουρη πως υπάρχει συγκεκριμένος λόγος! Νομίζω πως όταν έγραψα την Εποχή του Κυνηγιού ήμουν περίεργη να δοκιμάσω το μυθιστόρημα φαντασίας (αστικής φαντασίας; δεν είμαι σίγουρη πώς θα το χαρακτήριζα!). Ίσως πάει λιγάκι αναλόγως την περιέργεια της στιγμής που συλλαμβάνεις την ιστορία. Πιθανώς οι προβληματισμοί σου να ορίζουν την κατεύθυνση που παίρνουν τα γραπτά σου. Αργότερα άρχισε να με ενδιαφέρει η δοκιμή της νουάρ λογοτεχνίας (κάπως έτσι ήρθαν στον κόσμο η Κόκκινη Βασίλισσα και οι Δέκα Μικροί Αρχαιολόγοι, που κυκλοφορούν τώρα από τις Εκδόσεις Εντύποις!), και πιο μετά η διάθεση για πειραματισμό με την δυστοπική λογοτεχνία, πιθανώς επειδή τότε με απασχολούσε η πορεία του πλανήτη στον χρόνο. Μπορεί κάποτε να έρθει η περιέργεια για πειραματισμό με την αισθηματική λογοτεχνία, ποιος ξέρει; Αναλόγως μάλλον την διάθεση!
@bookworms_worldwide
●
b00k_lab
● Είχατε κάποια τοποθεσία στο μυαλό σας όταν γράφατε για το φανταστικό μέρος όπου
διαδραματίζεται η ιστορία;
Η αλήθεια είναι πως όχι! Υπήρχε σίγουρα ως γενική ιδέα ότι θα ήθελα η ιστορία να διαδραματίζεται στην Φινλανδία, όμως επειδή δεν υπήρχε κάποια πόλη που εξυπηρετούσε τους σκοπούς μου, έπρεπε να χτίσω μία από μόνη μου. Η λέξη Κιάπονσκανς που επέλεξα για την πόλη που σφήνωσα κάπου στην βόρεια Φινλανδία εν τέλει σίγουρα δεν ακούγεται φινλανδική, αλλά ευτυχώς κανείς δεν ξέρει φινλανδικά για να με κατηγορήσει...
Book_observatory_
● Σκοπεύετε να επιστρέψετε στη λογοτεχνία του φανταστικού κάποια στιγμή στο μέλλον;
Έχω την αίσθηση πως άπαξ και ασχοληθείς με την λογοτεχνία του φανταστικού μία φορά, ποτέ δεν απομακρύνεσαι τελείως! Δεν επιστρέφεις εσύ στην λογοτεχνία του φανταστικού, εκείνη επιστρέφει σ’ εσένα… Έχω ήδη ορισμένες ιστορίες στο μυαλό μου, που θέλουν βέβαια πολλή δουλειά μέχρι να είναι έτοιμες να μπουν στο χαρτί, όμως ομολογώ πως, παρόλο που δεν το σκεφτόμουν από μόνη μου, εν τέλει ήμουν πολύ αδύναμη για να εγκαταλείψω εντελώς το είδος!
Think pink carrie on
● Τι σας ενέπνευσε να γίνετε συγγραφέας; Πως ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι ακριβώς! Νομίζω πως απλώς κάποια στιγμή στο λύκειο (και μάλιστα στην τρίτη λυκείου, λες και δεν είχα άλλα πράγματα ν’ ασχοληθώ!) ξεκίνησα να γράφω μικρές ιστορίες για μια πολύ καλή μου φίλη, με την οποία καθόμασταν στο ίδιο θρανίο και που είχαμε κι οι δυο δύσκολους στόχους και κουραζόμασταν πολύ με τα διαβάσματα και το άγχος των πανελληνίων. Παρατηρούσαμε τους συμμαθητές μας και πλάθαμε διάφορα σενάρια για να χαλαρώνουμε όποτε είχαμε τον χρόνο, κι εγώ τα έγραφα για να τα διαβάζουμε και να γελάμε. Το καλοκαίρι μετά τις πανελλήνιες έγραψα και την Εποχή του Κυνηγιού, κι έκτοτε ασχολούμαι περιστασιακά με τις άλλες ιστορίες στο κεφάλι μου όποτε μπορώ!
Ikaria_books_and_chocolate
● Έχετε κάποιο αγαπημένο σημείο, μέσα ή έξω από το σπίτι, για να καθίσετε και να γράψετε;
Αυτό ακούγεται μάλλον πολύ ξινό (συγγνώμη!) αλλά νομίζω ότι πουθενά δεν μου αρέσει να γράφω! Μέχρι να απορροφηθώ από την προσπάθεια αισθάνομαι άβολα όπου κι αν είμαι, κι έπειτα από λίγο, επειδή σκέφτομαι τις λέξεις, την στίξη, τις προτάσεις, απλώς το ξεχνάω. Νομίζω όμως πως έχω υπάρξει πολύ παραγωγική όλες τις φορές που έχω προσπαθήσει να γράψω σε αεροπλάνο (οι ήχοι είναι χαλαρωτικοί και ο χώρος μικρός και συγκεκριμένος, πρέπει να είσαι ακίνητος και να κάνεις κάτι για να μην φοβάσαι - κι εγώ τρέμω τα αεροπλάνα! -, οπότε θέλοντας και μη συγκεντρώνεσαι), και στην καφετέρια του πανεπιστημίου. Δεν είναι πως αισθάνομαι λιγότερο άβολα, απλώς έχω παρατηρήσει πως είμαι περισσότερο παραγωγική. Η ερώτησή σου με έβαλε σε σκέψεις!
bookitocat
● Από τι παίρνετε έμπνευση?
Νομίζω από τα πάντα! Από τον δρόμο, από τους ανθρώπους, από γεγονότα που μπορεί να τύχει να παρακολουθήσω (κάποιον τσακωμό στο μετρό; κάποια ερώτηση που μπορεί να μου κάνει κάποιο παιδάκι; κάποια παράξενη στιχομυθία μεταξύ αγνώστων; κάποια ιδιαίτερη μορφή που διαβάζει κάποιο ιδιαίτερο βιβλίο;). Συνήθως όμως μου αρέσει πολύ να τροφοδοτούμαι με ιδέες από τα όνειρά μου. Πολλές φορές βλέπω πολύ, πολύ παράξενα πράγματα, που αν καθίσω να τα επεξεργαστώ λιγάκι περισσότερο δίνουν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες! Όσον αφορά στις πηγές έμπνευσης, νομίζω πως ο (κάπως διαταραγμένος;) ύπνος μου θα παραμείνει, απ’ όλες τις άλλες, λίγο πιο κοντά στην καρδιά μου.
@insatiablereadings
● Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του βιβλίου και τους κεντρικούς του ήρωες.
Την φοβάμαι αυτή την ερώτηση! Πάντα φλυαρώ… Πολύ συνοπτικά: ο πρωταγωνιστής, που τον λένε Ντάντε και που κατοικεί στο Κιάπονσκανς, μια πόλη που την περιτρέχει ένα δάσος πυκνό και μεγάλο σε έκταση που για άγνωστους λόγους δεν επιτρέπει την ανθρώπινη παρέμβαση στο εσωτερικό του, αψηφώντας τον κίνδυνο - κάθε χρόνο χάνονται στο δάσος περίπου έξι άνθρωποι και δεν επιστρέφουν ποτέ, βλέπετε -, αποφασίζει να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο της πόλης του που, πολύ βολικά, έχει οικοδομηθεί με πρωτόγονα σχεδόν μέσα αρκετά μακριά από το Κιάπονσκανς, στο δάσος. Κι επειδή είναι γενικώς άτυχος στην ζωή του, τον χειμώνα επιτίθενται στην σχολή με αγχέμαχα όπλα άνθρωποι ντυμένοι στα κόκκινα που σφάζουν φοιτητές και καθηγητές, εκτός από τέσσερα άτομα. Ο Ντάντε, που επιβίωσε, περιπλανιέται αρκετό καιρό στο δάσος προσπαθώντας να βρει τον δρόμο για το Κιάπονσκανς πριν ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα τον πλησιάσει και του εξηγήσει πως όσοι δεν σκοτώθηκαν με την είσοδό τους στο δάσος, έχουν συσπειρωθεί σε ομάδες αντιμαχόμενες μεταξύ τους που από την μια προσπαθούν να επιβιώσουν κι από την άλλη να κατοχυρώσουν την επικυριαρχία τους έναντι των άλλων. Ο Ντάντε εισχωρεί κι εκείνος σε μια τέτοια ομάδα, που λέγεται Τάγμα, όπου γνωρίζει τον Όσσιαν, τον άλλο πρωταγωνιστή, με τον οποίο ερωτεύεται. Και κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία!
Ελπίζω πως οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινοι, με δυνατά και τρωτά σημεία (με λίγη υπερβολή και στα δυο - έργο των νιάτων, βλέπετε), που μάχονται γι’ αυτούς που αγαπάνε και γι’ αυτό που θεωρούν πως είναι το σωστό. Περνούν πολλά, ωριμάζουν και τραυματίζονται, και ευελπιστώ ότι διαχειρίζονται όσα τους συμβαίνουν με τρόπους φυσικούς και δικαιολογημένους. Επιβιώνουν; Δεν επιβιώνουν; Σίγουρα, πάντως, προσπαθούν!
emilysbookland
● Πώς εμπνευστήκατε το όνομα του τόπου όπου εξελίσσεται η πλοκή του βιβλίου;
Πολύ καλή ερώτηση! Περίμενα χρόνια κάποιος να με ρωτήσει! Η απάντηση είναι λίγο απογοητευτική, όμως υποθέτω πως γι’ αυτό μου αρέσει τόσο. Λοιπόν: όταν έγραψα το βιβλίο (δυστυχώς) δεν είχα βρεθεί ακόμη στην Φινλανδία, οπότε δεν είχα καμία αίσθηση του ήχου και της γλώσσας της. Για κακή μου τύχη, επίσης, δεν είχα καθόλου έμπνευση. Και τι κάνουμε όταν δεν έχουμε έμπνευση; Μπαίνουμε στο Google Translate! Οπότε ανακάτεψα μεταξύ τους τις φινλανδικές λέξεις για τον βορρά, την πόλη, το δάσος και το αίμα, και με κάποιον θαυματουργικό τρόπο προέκυψε η λέξη Κιάπονσκανς!
z.i.z.e.t
● Η έμπνευση για το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν κάτι που σας ήρθε ξαφνικά ή το δουλεύατε αρκετό καιρό πριν αρχίσει να αποκτά μορφή;
Αν και δεν θυμάμαι πολύ καλά, νομίζω πως συνέβη κάτι ενδιάμεσο. Από την μια είχα την ιστορία στο κεφάλι μου (ήθελα πολύ καιρό ν’ αφηγηθώ μια ιστορία με LGBTQ+ χαρακτήρες, μιας και δεν τους βλέπαμε πολύ στην νεανική λογοτεχνία φαντασίας), κι από την άλλη οι περισσότερες λεπτομέρειες ήρθαν ξαφνικά. Είχα την αρχή και το τέλος και τα σκεφτόμουν αρκετά διεξοδικά, αλλά τα είκοσι πέντε από τα τριάντα κεφάλαια ήταν περισσότερο έμπνευση της στιγμής. Τώρα πια κάποια πράγματα μου κολλάνε και κάποια άλλα όχι τόσο, και μου κρατάω κακία που δεν σκέφτηκα τις ενδιάμεσες εξελίξεις λίγο περισσότερο, όμως εφόσον ήταν κεραυνοβόλες υποθέτω πως ίσως δίνουν μιαν άλλη αίσθηση στο κείμενο, ευελπιστώ του τότε ενθουσιασμού μου!
alexandra_nms
● Θα μπορούσε να υπάρξει sequel αυτού του βιβλίου;
Νομίζω πως θα μπορούσε! Ήδη ασχολούμαι μ’ ένα prequel (ο Όσσιαν Σχεν νομίζω πως αξίζει καταγεγραμμένο το παρελθόν του, οπότε σιγά σιγά, πιο αργά κι από πεταλούδα, του το δίνω), και σίγουρα έχω μερικές (μάλλον αρκετά αμφιλεγόμενες, αλλά δεν πειράζει!) ιδέες για ένα sequel. Συνολικά θα μπορούσε να προκύψει κάτι σαν μια ιδιότυπη τριλογία, ίσως, επειδή τα γεγονότα του sequel, αν μου φανεί πως αξίζει τον κόπο, θα διαδραματίζονται περίπου είκοσι χρόνια μετά το τέλος της Εποχής του Κυνηγιού. Γενικώς για τίποτα δεν είμαι σίγουρη, όμως επειδή έχω πολλές ιδέες προσπαθώ να τις επεξεργάζομαι όλες. Όπως καταλαβαίνεις, δυστυχώς δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο! Μικροί στόχοι, κι ό,τι προκύψει!
nonouka_books_lover
● Πόσο χρόνων αρχίσατε να γράφετε ή να έχετε ανησυχίες και να θέλετε να γράψετε ;
Νομίζω πως από μικρή μου άρεσε να γράφω (απολάμβανα πολύ το μάθημα της έκθεσης κι εκείνες τις μικρές ασκήσεις δημιουργικής γραφής από την λογοτεχνία στο σχολείο), όμως να ασχολούμαι με δικές μου ολοκληρωμένες ιστορίες ξεκίνησα γύρω στα δεκαοκτώ μου. Άρχισε κυρίως ως άσκηση αποφόρτισης με χαλαρά κείμενα χωρίς πολλή τέχνη, και μόλις τώρα τελευταία άρχισα όντως να ασχολούμαι με θέματα που με απασχολούν επειδή αισθάνομαι ανησυχία. Μπορεί να βιώνω την λογοτεχνική εκδοχή του συνδρόμου Μπέντζαμιν Μπάτον;!
helena_zelin
● Πως ένιωσες όταν έπιασες το βιβλίο σου στα χέρια σου για πρώτη φορά;
Για να σου πω την αλήθεια, όχι πολύ περίεργα! Δεν θυμάμαι να ένιωσα συγκίνηση ή κάποια ιδιαίτερη ευχαρίστηση, επειδή ήταν κάτι που είχα εκλογικεύσει και το περίμενα. Το θαύμασα, και μου φάνηκε παράξενο που όλες αυτές τις σελίδες τις είχα γεμίσει εγώ. Αλλά την μεγάλη περηφάνια και τον πολύ ενθουσιασμό που περιγράφουν αρκετοί δεν τα ένιωσα! Είναι συναισθήματα που συνδέω κυρίως με το τέλος μιας ιστορίας, και ίσως επειδή τα ένιωσα τότε, επειδή ήτανε κάτι που είχα βιώσει ήδη, το να δω το κείμενο ως βιβλίο δεν μου έκανε πολλή εντύπωση. Μπορεί, βέβαια, τότε να μην είχα ακόμη συνειδητοποιήσει εντελώς το τι συνέβαινε. Μπορεί να παίζει ρόλο κι αυτό!
social_lurking
● Ποια είναι τα τρία αγαπημένα σου βιβλία φαντασίας;
Δύσκολη ερώτηση! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει πολλά, και μάλιστα δεν έχω πιάσει στα χέρια μου τα περισσότερα από τα “must”. Αλλά θα ξεχωρίσω τα εξής: (i) Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ της J. K. Rowling, (ii) Η Πόλη των Έκπτωτων Αγγέλων της Cassandra Clare και (iii) το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα της Isabel Allende.
books_and_roses_
● Τι είναι αυτό που σας οδήγησε να γράψετε φαντασία; Τί σας ιντριγκάρει περισσότερο στο χώρο του φανταστικού;
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στην λογοτεχνία του φανταστικού, γι’ αυτό και την προτίμησα τότε, είναι που, αν θέσεις τους δικούς σου κανόνες στον δικό σου κόσμο με τους δικούς του φυσικούς νόμους και εφόσον τα τεκμηριώσεις, μπορείς να γράψεις κυριολεκτικά οτιδήποτε! Ό,τι πιο απίθανο, ό,τι πιο τρελό, ό,τι πιο ασυνήθιστο, μπορεί να συμβεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους επειδή τον κόσμο που δημιουργείς τον ελέγχεις εσύ. Μπορεί οι φυσικοί νόμοι να μην ισχύουν εκεί, ή να ισχύουν αλλά με περιορισμούς. Μπορεί να υπάρχουν κάθε είδους παραθυράκια που διευκολύνουν την έκβαση της ιστορίας σου. Έχεις όλη την ελευθερία της φαντασίας σου και μπορείς να τοποθετήσεις σε χώρο και σε χρόνο και την πιο τρελή σου σκέψη, που ενώ ενδέχεται να μην ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί στον πραγματικό κόσμο, στο περιβάλλον που ελέγχεις γίνεται! Αυτή η ελευθερία είναι γοητευτική, όπως και όλες οι πόρτες που ανοίγει, και γι’ αυτό μου αρέσει τόσο πολύ ακόμη!
@bookellenic
● Αγαπημένοι Έλληνες συγγραφείς/ πηγές έμπνευσης;
Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει αρκετή εγχώρια λογοτεχνία για να έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη ή μια πιο ισχυρή γνώμη, όμως τους λίγους με των οποίων την δουλειά έχω έρθει σε επαφή τους θαυμάζω πολύ. Μου αρέσουν πολύ ο Δημήτρης Μαμαλούκας και ο Κώστας Μουζουράκης, που τους παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον, και ο Στέλιος Κανάκης. Με κινητοποιεί ο τρόπος γραφής τους, η φαντασία τους, το χιούμορ τους, το ύφος τους… Όλα! Θα ήθελα κι εγώ να γράψω κάτι τόσο καλό και τόσο όμορφα όσο εκείνοι, και ελπίζω με όλη μου την δύναμη στο μέλλον να τα καταφέρω!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
Γνωρίστε τη συγγραφέα Έρση Λάβαρη
H Έρση Λάβαρη γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και σπουδάζει στον τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αγαπάει τους πολιτισμούς της αρχαίας Εγγύς Ανατολής και κάθε αρχαιολογική έρευνα που τους αφορά, την κλασική τέχνη, τα ταξίδια, τα αγχέμαχα όπλα και την λογοτεχνία.
Αρθρογραφεί στο περιοδικό Ολόγραμμα. Αν και ήταν ονειροπαρμένη από μικρή αποφάσισε να ξεκινήσει μια προσπάθεια καταγραφής των φανταστικών της κόσμων μόλις στα τέλη της εφηβείας της, και αποτέλεσμα αυτού του συγγραφικού της εγχειρήματος είναι τα ως τώρα τρία της βιβλία
(Η Εποχή του Κυνηγιού, 2016, Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, Η Κόκκινη Βασίλισσα, 2017 και Δέκα Μικροί Αρχαιολόγοι, 2019, Εκδόσεις Εντύποις).
Ελπίζει να έρθουν περισσότερα στο μέλλον
Social Media Links: goodreads | facebook | instagram | twitter |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου